استودیو طراحی و گرافیک صانعی

روح انتظار با دستیابى به امن و رفاه و رهایى که آرمان‏هاى انسان معاصر و شاید خود ما هم باشد، آرام نخواهد گرفت و کسانى که همراهى حجّت و معیّت محمّد و آل محمّد را مى‏خواهند نمى‏توانند تا این سطح قرار بگیرند و تا این حدّ آرام باشند، که انسان معاصر چه بسا بتواند با تکیه بر علم و عقل و عرفان، بدون نیاز به وحى و مذهب تا این مرحله گام بردارد و با عقل جمعى و روح جمعى و غریزه‏ى جمعى به این مهم نائل آید. پس ما که از ضرورت وحى و اضطرار به حجّت و انتظار حجّت دم مى‏زنیم باید از اول حساب را روشن کنیم و #سنگمان_را_حق _کنیم.
 ‌
 ‌چون ما مدعى هستیم که آدم براى بیشتر از هفتاد سال برنامه‏ریزى شده و معتقد هستیم که بافت و ساخت انسان و جهان با این سطح از رفاه و امن و رهایى سازگار نیست. تحول نعمت‏ها و محدودیت‏ها و خودآگاهى و مرگ‏آگاهى، آدمى را در متن رفاه، راحت نمى‏گذارد و در شب عروسى به فکر عزا و بارهاى سنگین فرداها مى‏اندازد.

 اگر ما مسأله‏ى قدر و استمرار و ارتباطهاى حتى محتمل و پیچیده با عوالم مشهود و غیب را در نظر بگیریم و اگر ما براى این وسعت طرح و تدبیر و تربیت و تشکّل را دنبال کنیم، ناچار انتظار ما از حجّت و انتظار ما براى حجّت شکل دیگرى مى‏گیرد و انتظار ما در جایگاه خویش مى‏نشیند.
‌
 آدمى دلى دارد که با شهادت این عالم تأمین نمى‏شود، که دل آدمى بزرگتر از محدوده‏ى این زندگى است. و همین دل بزرگ، گرایش به غیب را دارد.
قسمتی از کتاب «تو می‌آیی» استاد علی صفایی حائری (عین-صاد)
‌
‌ میدانم؛ تو می آیی...
دوست دارم آن روز که می آیی من باشم...
بهار با تو می آید...
سلام بر تو ای بهار دل ها...
و امید مستضعفان عالم...
عرض تبریک و شادباش محضر مبارک ناموس دهر حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها و حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام 
و همچنین حضرت امام حسن عسکری علیه السلام و حضرت نرجس خاتون مادر بزرگوار حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و همه پیروان و شیعیانش
انشاالله در این غروب نیمه شعبان برات عیدی همه ما و همه حاجت مندان بدستان مبارک حضرت نرجس خاتون امضا گردد.

آخرین جمعه سال را در کنار مزار عارف واصل ملامحمدعلی جولای دزفولی با نوای حاج صادق آهنگران به ندبه می نشینیم. حاج صادق عهد کرده اند که تا زنده اند هر ساله آخرین جمعه سال را در مسجد مقدس کجبافان که مزار سربازان امام زمان است ندبه بخوانند.
امسال که با چند تن از دوستان تبلیغات و پخش زنده مراسم را بر عهده داشتیم با یکی از دوستان خوب آشنا شدیم که بعدها هم فهمیدیم او هم مانند ما در سالهای نه چندان از ارادتمندان ملای جولا این سرسلسله عرفا بوده است و این علقه و محبت ما را به آقا محسن بوریائی بیشتر کرد که او نیز از بچه های مسجد کجبافان بوده.
در اولین روز سال ۱۴۰۱ آقا محسن پیشنهادی داد که قلبم و دستم لرزید. خوشحال از اینکه لایق باشیم اولین پروژه سال برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) رقم بخورد و دل نگران از اینکه چه بسیار کسان که از من حرفه ای تر و بهتر و لایق ترند و دستم میلرزید که شاید نشود آن چیزی که در شان ارباب است.
با خوشحالی و دل نگرانی بریف طراحی نامواره پیچ نوحه خوان را با ایشان مرور کردم و اهم مطالب را یادداشت کردم. سعی کردم بهترین دوستان طراح و خطاط را که با آنها همکاری می کردم جمع کنم و تیم ۴ نفره ما برای این پروژه به خط شد. حدود ۴ ماه طول کشید... اتد های بسیاری زده شد... تعجیل هم داشتند... ضیق وقت هم بود ولی دوست داشتم هر چه در توان دارم برای حضرتش بگذارم. به هر تقدیر با کمی تعجیل از بین همه طرح ها آنچه می بینید مقبول نظر افتاد.
هر چند خودم را لایق این لطف ارباب ندانسته و دوست داشتم آنقدر وقت و امکانات بود تا بهترین ها را برای ارباب بی کفن طراحی کنم ولی خوشحالم که اولین پروژه رسمی امسال با حسین آغاز شد همانطور که سال قمری با محرم آغاز می شود و همانطور که حسین (ع) همه چیز است... همه چیز...
‌
خدایا شکرت...
‌
‌از آقا محسن بوریائی که مسبب این توفیق شدند؛ کمال تشکر را دارم. انشاالله توفیق قرین راهشان باد