استودیو طراحی و گرافیک صانعی

حضرت محمد بن موسی کاظم، معروف به سبزقبا، برادر تنی امام رضا (علیه‌السلام) و فرزند امام موسی کاظم (علیه‌السلام) که مرقد مطهرشان در ایران و در دزفول قرار دارد و به عنوان چهارمین حرم معنوی کشور شناخته می‌شود.

پل جدید دزفول یا پل دوم یکی از پل های احداث شده روی رودخانه دز است که چون دو طرف خیابان شریعتی را بهم متصل می کند پل شریعتی نیز خوانده می شود. این پل که در واقع راه ارتباطی بخش شرقی و غربی دزفول در طرفین رودخانه دز است، در سال ۱۳۵۱ طراحی و ساخته شده است. طول پل ۳۵۰ متر و عرض آن نیز ۶۵ متر است. مسیر ماشین رو پل ۴ لاین است و در هر طرف نیز یک مسیری برای عابران پیاده طراحی شده تا با عبور از روی پل، چشم انداز زیبایی از رودخانه دز را نیز تماشا کنند. اطراف پل در ساحل رودخانه بصورت پارک درآمده است که محلی برای استراحت و تفریح مردم است. می توان در این پارک ها قدم زد و خروش دز را دید که صدها سال است که به بخشی از هویت شهر دزفول درآمده است. در زیر پل، بقایایی از آسیاب های آبی دزفول نیز دیده می شود.

پل قدیم دزفول یا دژپل مهم‌ترین اثر تاریخی دزفول است. این پل که دو منطقه شرقی و غربی دزفول را به هم وصل می‌سازد، در حقیقت یکی از راه‌های رابط منطقه جندی شاپور و سرزمین بین‌النهرین بوده، که به دستور شاپور اول پس از پیروزی بر امپراتوری رم در نبرد ادسا ساخته شده است

این پل در سال ۲۶۰ میلادی (در حدود ۱۷۵۰ سال پیش) به دستور شاپور اول ساسانی و بدست ده‌ها هزار اسیر رومی بر روی رود دز ساخته شد و به همین دلیل این پل به پل رومی نیز مشهور است. برای حفاظت از پل قلعه‌ای نیز بنا شد که در محل قدیمی آن محله‌ای به همین نام (قلعه) وجود دارد.

این پل دارای ۱۴ دهانه است و آب رودخانه دز از زیر آن عبور می‌کند، پل قدیم دزفول از سنگ ساروج و آهک بنا شده و در دوران حکومت عضدالدوله دیلمی، صفویان و پهلوی باز سازی شده‌است اما پایه‌های پل حکایت از دوران ساسانی دارد.^[۲]

آستانه متبرکه محمد بن جعفر طیار (ع) در فاصله پنج کیلومتری شهر دزفول قرار دارد و یکی از زیارتگاه های مهم شهرستان دزفول و خوزستان شمالی به شمار می رود.صاحب بقعه فرزند جعفر طیار برادر امام علی علیه السلام و داماد امام علی علیه السلام (شوهر ام کلثوم) و یکی از فرماندهان سپاه اسلام بوده است.

قلب شهر دزفول با دِز می تپد و دِز مانند خون در شریان های دزفول جاریست آب دِز، زلال ، شیرین، خنک و گواراست. جلگه خوزستان سرسبزی اش را به دِز مدیون است و کشاورزان دزفول از این آب نان می خورند.

کاربرد های این رود بسیار زیاد است. در هرم گرمای تابستان که این رود مردمش را با آب گوارا و سردش خنک می کند و شادی و نشاط و آرامش را به همگان هدیه می نماید گرفته تا دیگر ایام سال که مردم ایام فراغتشان را در کنار این رود می گذرانند و بسیار هم برایشان شیرین است.

بقایای باقی مانده از آسیاب ها در رودخانه دز نشان از رفاقت دیرینه ی این مردم با این رود پربرکت دارد به طوری که هویتشان با آن گره خورده است.
این آثار که ثبت سازمان جهانی یونسکو هستند که گردشگران زیادی را به تحیر واداشته است.

آسیاب‌های آبی دزفول مجموعه‌ای از سازه‌های آبی در بستر رودخانه دز است که از آن‌ها در گذشته به‌عنوان بند و آسیاب استفاده می‌کردند. قدمت این آسیاب‌ها به دوره‌های تاریخی صفویه و قاجاریه برمی‌گردد و مصالحی نظیر قلوه سنگ رودخانه‌ای و آجر با ملات ساروج در ساخت آن‌ها استفاده شده است.
درون آسیاب‌ها سنگ 2 تکه قسمت پایین ثابت بوده و بر اثر نیروی آب رودخانه چرخ بالایی به چرخش درآورده می‌شده است. در هر آسیاب پنج نفر کارگر داشته که مسئولیت‌های مختلفی شامل مسئول گندم آوردن با قاطر، مسئول آوردن گندم‌ها تا سنگ آسیاب، مسئول سنگ آسیاب و مسئول جمع‌آوری آرد داشته‌اند. هم‌چنین یک نفر در شب‌ها مسئول آسیاب بوده‌است.

داستان های رود دز و مردم دزفول بی انتهاست . بقعه ای که در  عکس بر روی بلندی می بینید، خواجه سلطان سید علی مشهور به شاه رودبند یا آقارودبند است که با 22 واسطه به امام موسی کاظم (ع) می رسد. او که در اردبیل می‌زیسته است درجریان سفر زیارتی به کاظمین شبی رؤیایی می بیند  که در آن از طرف امام جواد^(ع) مأموریت می یابد که به دیار دزفول هجرت کرده و در آنجا، مردم را به تشیع دعوت کند؛ لذا به دزفول مهاجرت نموده و در پایان عمرش در همین محل هم مدفون شده است.

در شرح حال وی می‌گویند: سیدعلی صفوی به آنچه مأمور بوده است عمل نموده و مردم را به تشیع دعوت می‌کند، اما مردم دعوت او را نپذیرفته و منکرش می شوند؛ تا اینکه  در پی  طغیان رودخانه «دز» سیدعلی در محلی که بقعه ایشان قرار دارد دعا نموده و رود خروشان دز آرام می شود. پس از این اتفاق غیر معمول مردم به سمت او تمایل پیدا می‌کنند و دعوت او را می‌پذیرند و از آن پس به او لقب «رودبند» می دهند. پیر رودبند به خاطر این اتفاق در بین مردم عزیز می‌شود و بعد از مرگ بقعه و بارگاهی برایش بنا می‌شود که تبدیل به محلی برای زیارت و گرفتن حاجات مردم می‌گردد.

روبروی بقعه آقا رودبند مرقد دخترشان معروف به بی بی گزیده  است. در طول سالیان متمادی مردم از این پدر و دختر کرامات زیادی دیده اند برای همین حاجات خود را به اینجا می آورند علی الخصوص در صبح عاشورا که همه هیآت از جلوی این بقعه عبور می کنند.